Het internet zorgt ervoor dat de zendingen keurig en (hopelijk) op tijd zullen toekomen, maar in feite waren deze en volgende twee bijdragen al ingeblikt nog voor ik vertrok.
Ik kan meteen een bocht afsnijden en het thema aankondigen van deze bijdragen. En ik doe er nog een schep boven op, door jullie zelfs een vakantiewerk(je) achter te laten: laten we – liggend in de zon of wandelend in de bergen – eens freewheelend nadenken over hoe de gezondheidszorg er zou kunnen uitzien in de toekomst.
Voor wie dat niet ziet zitten en zijn geest echt helemaal op nul wil zetten: geen nood. In augustus en september wenkt de tweede zit, want deze vakantiebijdragen lopen niet weg.

Regionaal beleid
Vermits ik deze keer het denkwerk naar mijn lezers doorschuif, kan ik me beperken tot een moment van inspiratie, dat ik net in de karnt vond (zie kader). Het Limburgs provinciebestuur gaat fors investeren in mantelzorg. Ze heten het project ‘Limani’ (Grieks voor ‘haven’) omdat ze het belangrijk vinden ‘dat mensen zo lang mogelijk in hun veilige thuishaven kunnen blijven wonen en verzorgd worden’.
Toevallig gebruik ik in de P4F trainingen steeds Limburg en Antwerpen als voorbeeld om aan te tonen dat gezondheidszorg niet nationaal, niet regionaal, maar beter lokaal kan worden bepaald.
Limburg heeft steeds een prima uitgebouwde thuiszorg gehad, terwijl Antwerpen op dat vlak ferm achterop hinkt. Omgekeerd liggen de uitgaven voor rustoorden voor bejaarden en rust- en verzorgingstehuizen in Limburg een ferm pak lager dan deze in Antwerpen. (Kijk er de RIZIV cijfers maar op na). Uiteindelijk zijn de twee provincies een mooi voorbeeld hoe je binnen éénzelfde zorg- en terugbetalingsysteem perfect twee totaal verschillende aanpakken kunt organiseren.
De vraag ‘waarom’ de aangrenzende provincies zo verschillend zijn, is allicht een klassieke situatie van de-kip-en-het-ei: zijn rustoorden in Antwerpen de norm geworden – eerden dan ouderen thuis te verzorgen – omwille van een beperkt aanbod van thuisverpleging, of omwille van een beter aanbod van rustoorden? Voor Limburg kan je dezelfde vraag stellen, maar omgekeerd. Hoewel het waarschijnlijk aan de bron geen bewuste politieke keuze is geweest, gaan de Limburgers nu duidelijk wel heel consequent in de gekozen richting verder.