| De 20ste jaargang van de IFB managementcursus is goed op dreef en het belooft een prima ‘vintage’ te worden. Vandaag bracht (nieuwe spreker) Pieter Van Herck van het Itinera Institute een scherpe en constructieve analyse van de geneesmiddelensector. Hij vermeldde – eerder terloops, maar in één adem – enkele toekomstgerichte modellen: never events, shared savings en accountable care organisations. Even Googelen leerde meteen hoe boeiend én actueel beide termen wel zijn.
Never events
'Never events are inexcusable outcomes in a health care setting. They are defined as ‘adverse events that are serious, largely preventable, and of concern to both the public and health care providers for the purpose of public accountability’ zegt Wikipedia.
Zoals de naam het zelf zegt, zijn 'never events' dingen die eigenlijk nooit zouden mogen gebeuren. Maar toch komen ze voor. Denk maar aan de baby in Knokke die vandaag overleed, na een onwaarschijnlijk-maar-toch-gebeurd 'never event' bij de anesthesie.
In de VS en de UK worden 'never events' heel ernstig genomen. Daar is de cultuur van ‘leren uit fouten’ (in tegenstelling met ‘ze onder de mat keren’ of ‘met de mantel der liefde toedekken’) al gemeengoed geworden. Het National Quality Forum (een ‘patient safety organisatie’) stelde de oorspronkelijke lijst met 28 'never events' op voor de VS. In de UK actualiseerde de NHS recent zijn lijst van 25 'never events' voor 2012-2013. Het geval van Knokke staat er op nummer 24.
De regels bij 'never events' zijn in beide landen gelijklopend en duidelijk: enerzijds voorzien ze in protocollen om deze voorvallen systematisch te vermijden; anderzijds omschrijven ze de procedure die gevolgd moet worden wanneer ze toch voor komen (zich verontschuldigen bij de patiënt; rapporteren; de oorzaak opsporen en elimineren; de gemaakte ziektekosten nooit aanrekenen).
'Never events' zijn een prima uitgangspunt om van een gezondheidssysteem met veel therapeutische vrijheid en ‘vrijblijvendheid’ over te schakelen naar een systeem met veel vrijheid, maar gekoppeld aan verantwoordelijkheid en verantwoording (accountibilty). De NHS lijst van vermijdbare zware fouten is immers van een soort waar de verantwoordelijkheid om ze te vermijden evident en onweerlegbaar is. Maar die foutenlijst is maar het begin; het is het topje van een grote ijsberg van verantwoordelijkheden waar we de volgende jaren in de gezondheidszorg niet meer in een grote bocht omheen zullen kunnen varen.
Shared Savings
‘Shared savings is a provision of most prepaid health care plans where at least part of the providers' income is directly linked to the financial performance of the plan. If costs are lower than projections, a percentage of these savings are referred to the providers.’ zegt Termwiki
De term 'shared savings' hoort thuis in een model van gezondheidszorg dat niet langer alleen de individuele patiënt bekijkt, maar dat tevens naar kwaliteit van de zorg voor bepaalde populaties of patiëntengroepen gaat kijken; een zorgmodel waar meerdere zorgverstrekkers samenwerken, waarbij ze gegevens over de patiënt delen via elektronische medische dossiers (EMD’s). De term ‘shared savings’ hoort tenslotte thuis in een betalingsmodel dat incentives voorziet, wanneer men zo efficiënt, rationeel en ‘evidence based’ mogelijk werkt met de beschikbare financiële middelen.
We zitten vandaag ongeveer halfweg de Ronde Tafel eHealth, waar we een solide basis kunnen leggen voor het veralgemeend gebruik van EMD’s. Daarbij wordt regelmatig gevraagd naar financiële incentives om het gebruik ervan aan te moedigen. 'Shared savings' zouden de volgende jaren een denkpiste kunnen zijn hoe je binnen een krap budget toch middelen kan vinden om zorgverstrekkers aan te moedigen in het noodzakelijke veranderingsproces in de zorg.
Hoe Shared savings precies werken?
Ik zou het niet beter kunnen verwoorden dan collega blogger Henkjan de Jong (NL) dat recent deed:
‘Het Shared Savings Program staat open voor zorgverleners die met elkaar een aanspreekbare organisatie (een ‘Accountable Care Organization’) vormen. Een aanspreekbare organisatie is een groep zorgaanbieders die samen de zorg coördineren voor een groep patiënten. De samenwerking moet leiden tot naadloos op elkaar aansluitende zorg van hoge kwaliteit. Een belangrijke voorwaarde is dat patiënten kunnen meebeslissen over hun behandeling. Uit onderzoek is gebleken dat dit vaak leidt tot minder risicovolle, dure behandelingen.
Aanspreekbare organisaties hebben twee opties:
. 1.one sided model: winsten worden gedeeld, maar verliezen niet;
. 2.two sided model: winsten én verliezen worden gedeeld.
Bij het two sided model lopen zorgverleners meer ondernemersrisico, maar het deel van de potentiële winst is ook groter (maximaal 60% van de gerealiseerde besparingen, tegenover 50% voor het one sided model). Het one sided model is geschikt voor kleinere organisaties die nog weinig ervaring hebben opgedaan met populatiemanagement. Grotere organisaties met veel ervaring met populatiemanagement zullen eerder voor het two sided model kiezen.
Besparingen en verliezen worden als volgt berekend. Elke aanspreekbare organisatie ontvangt van het CMS aan het begin van het jaar een benchmark voor hun populatie met een gecorrigeerde normale variatie voor het komende jaar (voor grote populaties is die vastgesteld op 2%).
Organisaties die na 1 jaar boven de benchmark plus de gecorrigeerde normale variatie presteren komen in aanmerking voor shared savings. De mate waarin ze daarvan profiteren hangt af van hun score op 30 kwaliteitsindicatoren.
Organisatie die na 1 jaar lager presteren dan de benchmark minus de gecorrigeerde normale variatie en participeren in het two sided model zullen de verliezen deels zelf moeten dragen. Maar ook hier geldt, dat de mate afhangt van hun score op dezelfde 30 kwaliteitsindicatoren.
Het totale bedrag van shared savings en shared losses is gemaximeerd op 5% van de benchmark in jaar 1, 7,5 % in jaar 2 en 10% in jaar 3.
Het voorbeeld toont aan hoe geraffineerd en in de VS wordt nagedacht over populatiebekostiging. Tegelijkertijd is duidelijk dat dit nog niet zo gemakkelijk is. Ik kan me voorstellen dat er over de benchmarkgegevens veel te doen zal zijn.’
‘Rome is niet in één dag gebouwd’, maar we kunnen vandaag al wel kunnen beginnen na te denken hoe het er uit zou moeten gaan zien...
Dirk BROECKX – 14 november 2012
|
